Πφφφ και φύγαμε

Διαδρομή ΚΤΕΛ-Κέντρο. Πρώτη φορά βλέπω τόσες άγνωστες σε μένα στάσεις. Και τι ονόματα. Η φωνή ανακοινώνει κάθε φορά την επόμενη. Ελληνικά- αγγλικά. Χωρίς απορία. Εγώ όμως απορώ. Και κάθε λίγο, προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα, επικυρώνετε τα εισιτήριά σας, συχνοί έλεγχοι. Δεν μου έτυχε κανένας. Ζέστη έξω. Μέσα κάτι γίνεται. Πφφφ ανοιγοκλείνει η πόρτα. Μπαίνουν και βγαίνουν διάφορες φυλές. Χτύπησα το εισιτήριο; Το χτύπησα. Πφφφ ανοίγει πάλι. Έφτασα. Κατεβαίνω και περιμένω το επόμενο, την ανταπόκριση που λένε στο αεροδρόμιο. Είμαι δικαστήρια. Καλοντυμένες δικηγορίνες και δικηγόροι στη στάση. Και όλες οι υπόλοιπες φυλές της πόλης. Περιμένω και περιμένουν. Μπαίνουν στο επόμενο, το μεθεπόμενο. Εγώ περιμένω ακόμα. Που είναι το δικό μου; Κοιτάζω το φωτεινό πίνακα με τα επόμενα. Άφαντο. Λες να μην έχει σήμερα; Τελικά έρχεται βιαστικό και απροειδοποίητο. Εδώ είμαστε. Ανεβάζω την βαλίτσα και τον εαυτό μου και πφφφ κλείνουν οι πόρτες. Φεύγει. Από τη ζέστη πάλι στο κρύο. Σκωτσέζικο ντους. Γνωστές στάσεις τώρα. Η φωνή ατάραχη συνεχίζει να ανακοινώνει. Επόμενη στάση. Next stop. Προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα, επικυρώνετε τα εισιτήριά σας, συχνοί έλεγχοι. Δε μου τυχαίνει κανένας. Έφτασα; Έφτασα. Πφφφ.

Πέντε μέρες μετά και με δέρμα δυο τόνους πιο σοκολατί μπαίνω πάλι στο αστικό. Αντίθετη διαδρομή. Τώρα για ΟΣΕ όμως, καλύτερα, σκέφτομαι. Κάνεις και βόλτες πέρα δώθε αν βαρεθείς στη διαδρομή. Νατη πάλι η φωνή, τα λέει πιο γρήγορα σήμερα; Ιδέα μου θα είναι. Επόμενη στάση, εισιτήρια, προσωπικά αντικείμενα και πάλι από την αρχή. Συχνοί έλεγχοι. Χμ. Το κλιματιστικό βογκάει αλλά ακόμα αποδίδει. Τα πλαστικά τρίζουν λίγο. Πολλή κίνηση σήμερα. Και τα φανάρια όλα κόκκινα. Οκ για τους πεζούς πράσινα. Αλλά εγώ είμαι στο αστικό και θέλω να φτάσω εγκαίρως. Χλωμό. Οι πόρτες ανοιγοκλείνουν. Πφφφ. Ο κόσμος ανεβοκατεβαίνει. Βλέπω το σταθμό. Δέκα λεπτά μετά φτάνω. Βλέπω το πρόσωπό μου στο τζάμι. Θέλω ξύρισμα. Η πόρτα ανοίγει. Πφφφ και φύγαμε. Ο απολογισμός θετικός όμως πάντα. Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι!