Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Αμορφωσιά;;


Τι να πρωτοπείς για αυτό το κοινωνικό φαινόμενο που έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις… Στην αρχή σκέφτηκα «μήπως έχω εγώ κάτι και βλέπω αμόρφωτους παντού γύρω μου; Σχιζοφρένεια καλώς ήρθες;;» . Ή και όχι… Τελικά είναι πολλοί…

Για παράδειγμα…

Αμορφωσιά είναι όταν η κάθε παλιόγρια στο λεωφορείο ή και στη στάση που ενώ δε σε ξέρει και δεν της έχεις κάνει και τίποτα (πχ να κάθεσαι στη θέση που ήδη έχει βάλει στο μάτι πριν μπει στο λεωφορείο) αρχίζει να μουρμουρίζει ή και να σε βρίζει!!! Σας έχει τύχει ποτέ να σας «στολίσει» γριά;;;; Την αρπάζεις; Ή και όχι… Κρατάς χαρακτήρα γιατί θα χάσεις και το δίκιο σου αν μιλήσεις άσχημα σε μια ηλικιωμένη τάχα ανήμπορη κυρία… Κοινώς καταπιέζεσαι…

Αμορφωσιά είναι όταν εκεί που περπατάς αμέριμνος στο δρόμο να σε ακουμπά με το δείκτη στον ώμο σου(να κάπως έτσι: τινγκ, τινγκ!) ένας ιδιαίτερος τύπος και να σου ζητάει να δει το χέρι σου ενώ κουνά το βρωμοχερό του απειλητικα με κατεύθυνση το δικό σου…. Ντοινγκ;;; Τι είναι πάλι αυτό;;Να τον σαπίσεις;;; Ή και όχι… Φεύγεις(σε ακολουθεί, παραλίγο να τον πατήσει αυτοκίνητο, χαχα, δεν είναι κακία…, το άξιζε!!!!) γιατί εκτός από αμόρφωτος μπορεί να αποδειχθεί και λίγο ανώμαλος οπότε καταπίνεις την παραβίαση του προσωπικού σου χώρου, βάζεις το χαρακτήρα σου στην τσάντα και τον πας στο σπίτι… Κοινώς καταπιέζεσαι…

Αμορφωσιά είναι όταν σε αγνοεί στο πανεπιστήμιο η γραμματέας με το ψευδώνυμο «Ανέτα»!!! Γιατί ενώ ακολούθησες το «πρωτόκολλο» ήτοι χτύπησες την πόρτα, έβαλες χαμόγελο, της είπες καλημέρα, της είπες ότι θέλεις να κάνεις μια ερώτηση(ακόμα δεν έχεις δει ζωτικό σημείο, είναι σκυμμένη πάνω σε κάτι που μάλλον γράφει-τώρα σταυρόλεξο είναι, γράμμα στο cosmopolitan είναι, έγγραφο υψίστης εκπαιδευτικής σημασίας προς υπογραφή από την εξίσου μορφωμένη διευθύντρια είναι ,θα σας γελάσω), δεν πτοείσαι, συνεχίζεις, κάνεις την ερώτηση και εξακολουθεί να μην έχει σύρει τα μπιρμπιλωτά της μάτια για να σε αντικρύσει τόση ώρα… Και όλα αυτά γιατί είσαι πρωτοετής-δευτεροετής!!! Μόλις μεγαλώσεις όμως και γίνεις εκτοετής, δηλαδή σχεδόν γιατρός, ανταποκρίνεται τόσο άμεσα σε ότι ζητήσεις (ακόμα και χωρίς «πρωτόκολλο»!!!!) που νομίζεις πως έχεις παραισθήσεις!!!Τη χτυπάς;;; Ή και όχι… Την έχεις δει με τα παιδάκια της και σε πιάνουν οι ευαισθησίες σου… Θα ντρέπονται αν η μαμά τους πηγαίνει να τα πάρει από το σχολείο με μαυρισμένο μάτι… Κοινώς καταπιέζεσαι…

Αμορφωσιά είναι όταν πηγαίνεις στις 9.15 για την απαραίτητη προεξεταστική δήλωση και το γραφείο της γραμματέως με το ψευδώνυμο «Ραλλού» είναι κλειστό… Ξαναπηγαίνεις κατά τις 11, ακολουθείς το «πρωτόκολλο» (ελπίζεις ότι με «πρωτόκολλο» είναι πιο πιθανό να σε εξυπηρετήσουν, χαχα, που να ήξερες ο μαύρος…αν και η αλήθεια είναι ότι το κάνεις επειδή πιστεύεις πως όλοι, όσο ηλίθιοι κι αν είναι, αξίζουν σεβασμό. Πάντα όμως μπορείς να αναθεωρήσεις…), ντουκ-ντουκ, χαμόγελο, καλημέρα, θέλω να δηλωθώ στις εξετάσεις και σου λέει «τώρα έρχεσαι που φεύγω;;;». Σκέφτεσαι «νόμιζα ότι είναι νωρίς, να δεις που πέρασε η ώρα!!!» Κοιτάς το ρολόι, γουρλώνεις το μάτι, ξανασκέφτεσαι και παράλληλα ανεβάζεις πίεση «θέλει να φύγει στις 11;;;θα τη χτυπήσω!!!». Το χέρι σου είναι έτοιμο!!! Και μετά το ξανασκέφτεσαι… Ή και όχι… Είναι βύσμα του διευθυντή της έδρας, θα πάρεις πτυχίο του Αγίου ΠΟΤΕ!!!! Κοινώς καταπιέζεσαι….

Πολλή η πίεση συνεργάτες…

Μεταξύ μας νομίζω ότι η «Ραλλού» είναι το gogoulini…Οι ενδείξεις είναι πολλαπλές!!!! Ξέρει ο "καμμένος" να διαλέγει συνεργάτες...

Το νόμπελ

Νόμπελ ιατρικής (τουλάχιστον) στον άνθρωπο που θα καταφέρει να αποθηκεύει τον ύπνο, χωρίς να μας βαραίνει με πονοκεφάλους, κακοκεφιά για ό,τι κι αν γίνεται - να μας μετατρέπει σ'αυτόν τον ανευχαρίστητο κι αχάριστο γείτονα που αποφεύγουμε και λυπούμαστε βρε παιδί μου. Για τα συμπτώματα ενοχής ασχολούνται ήδη πολλές ομάδες, άλλο Νόμπελ θα 'ναι αυτό. Ύπνος πακέτο: όποτε μπορείς κοιμάσαι, όποτε δεν μπορείς θα παίρνεις απ'το στοκ.
Όνειρο απατηλό και περιττό.

Ίσως κάτι τέτοιο να λέγανε και σε ΄κείνες τις παλιές εποχές που 'ταν αγεφύρωτες οι αποστάσεις κι ο κόσμος προσμονούσε καθημερινά τον ταχυδρόμο.
"Μακάρι να σ'είχα κοντά μου" γιατί μάτια που δε βλέπονται, γρήγορα απ'άλλα μάτια λησμονιούνται.
[φώτο - έρχεται - μήνυμα ταχυδρόμου στην πόρτα μου]
Μέχρι που βλέπω τη προσφορά για τα αεροπορικά εισιτήρια και λέω τόσο κοντά είμαστε πια - ένα κλικ μακριά - και τόσο μακριά (αγαπώ τη ρουτίνα μου λίγο παραπάνω από 'σένα).

Με τρόμαξε και πάλι απόψε το να ξενυχτάς για μερόνυκτα και την τελευταία μέρα να 'σαι ένα περιπλανώμενο ζόμπι.
Και τώρα έλα καρδιά μου να σε φτιάξω και να σου δώσω ότι κρατά το χέρι μου, μια αγκαλιά.

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Διάβασμα, διάβασμα

Και δεν είμαι κάν φοιτητής πλέον...
Πολύ διάβασμα αυτές τις μέρες. Τεστ πάλι. Και παρουσιάζω και εργασία την Παρασκευή...
  
Τι θα γίνει με την περίπτωσή μου; 


Πέρα από αυτά, που χαθήκατε εσείς; Στρατσιατέλα παγωτό ονειρεύονται κάποιες ψυχές που κυκλοφορούν στα κοινωνικά δίκτυα... 
Λοιπόν, θέλω πόστ και έχω παραγγελιά για το θέμα: "Αμορφωσιά!"

Την πέτυχα αυτή τη λέξη δις (επι του πιεστηρίου: μόλις την διάβασα ξανά, τρις λοιπόν- σημαδιακό) αυτές τις μέρες στο δίκτυο και θέλω σχετική ανάρτηση. Ναι εσένα κοιτάω, περιμένουμε...
  
Υ/Γ. Χρωστάω φωτο-ανάρτηση από A'dam, το ξέρω, υπομονή και έρχεται. (Προ-δημοσίευση- η φωτό πιο πάνω από είσοδο ξενοδοχείου σε ένα απο τα κανάλια της πόλης. Δειτε τα τζάμια)

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Ράμπο στα κλαρίνα!

Hey συνεργάτες, που είστε; Πέρασα ένα όμορφο τριήμερο στο Άμστερνταμ (θα ακολουθήσει φωτο-ποστ) αλλά ο λόγος που γράφω είναι άλλος.

Ξέρετε ότι λατρεύω τη Lifo, και μάλλον δεν πρωτοτυπώ γιατί 
- είναι από τις καλύτερες free (και pay μη σας πω) press που κυκλοφορούν
- είναι και ονλάιν για εμάς της ξενιτιάς τους κατατρεγμένους
- έχει και επιπλέον υλικό στο νετ που ανανεώνεται καθημερινά
- έχει πολύ cult υλικό (από αυτό που μας αρέσει)!

Τι ξετρύπωσα λοιπόν διαβάζοντας σήμερα; 
Δείτε τη στήλη Bits and Pieces (του Α. Δημοκίδη) της Κυριακής που μας πέρασε. Σχολιάζει άρθρο του trikalanews.gr.

Απολαύστε το στο λινκ!

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Χρόνια πολλά στη μουγκή του blog

Η συνεργάτιδα Kat, δεν έχει κάνει ακόμη την εμφάνιση της στο blog.
Αφορμή αποτελούσε η σημερινή ημερομηνία κι η είσοδος σε νέο ηλικιακό target group με ηλικία σταθμό που της προκαλεί έντονο άγχος. Ηλικία σταθμός όπως τα 15 που πρέπει να ανακαλύψεις με προσοχή τον έρωτα παρά την ακμή που σε ταλαιπωρεί και να ξεχάσεις τον πελεκάνο, όπως τα 18 που πρέπει να ΄χεις καθαρή κρίση για να μην τα κάνεις Πόπη στις πανελλαδικές, κλωτσήσεις το μέλλον σου και δε γίνεις λαμπρός Έλλην επιστήμων που διαπρέπει στα εξωτερικά, όπως τα 20 που νιώθεις ένα κλικ πιο απογαλακτισμένος γιατί αν και βλέπεις τα τάπερ της μαμάς περισσότερο από την ίδια, μπορείς πια να πληρώσεις και τη ΔΕΗ από το υποκατάστημα του κέντρου και να μη στέλνεις πια τους δικους γιατί στην επαρχεία δεν έχει ουρά, όπως τα 30 γιατί μπήκες στα αγαπημένα -άντα κι ήρθε η ώρα να βρεις κάποιον που θα σου κάνει -άτα (θελήμ-ατα, κοσμήμ-ατα), όπως τα 31-39 για να απαντάς για το πόσο σκόνη έχει πιάσει το ράφι ή να τοποθετήσαι επί της παράδοσης του να παίρνουν τα παιδιά το όνομα των παππούδων και να φτάσει η Ελλάδα να γιορτάζει Γιωργογιάννηδες και Κωστοδημητραίους στο 90% των περιπτώσεων κι άλλα ωραία.

Φυσικά δε θα σας αποκαλύψουμε κάτι παραπάνω για την ηλικία της (θα προδώσει κι 'μας που θέλουμε να 'χουμε για γόητρο ένα πέπλο μυστηρίου πάνω μας), αλλά πολύ φοβάμαι πως το πρώτο κείμενο που θα γράψει η Kat μόλις αποφασίσει να γράψει, θα 'χει τίτλο πρωτοαντίκρησα την πρώτη μου ρυτίδα.

Κat, χρονιά άλλοτε τρελά κι άλλοτε νηφάλια.

Γιαγιά, εσύ είσαι;

Γιαγιά πως άλλαξες έτσι;
Δε σ'αναγνωρίζω.
Το ροζ σου πάει και σε κάνει αγαπητή στη νεολαία.