Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

"τα ριάλιτιζ βλακαίνουν και τον πιο συγκροτημένο"

Αυτό μου γράφει η γνωστή μπλόγκερ φίλη μας Eva και για να είναι σε εισαγωγικά, κάπου θα το διάβασε.
Ε λοιπόν, έχει δίκιο, όποιος και να το είπε. Αφορμή μια καταχώρηση του Άρη των "μικροπραγμάτων" της lifo.gr (δες εδώ). 

Πόσος κόσμος και για πόσες ώρες έχει ασχοληθεί με όλους αυτούς τους αστέρες τα τελευταία χρόνια... (Κάτι μου λέει ότι αν τις ώρες αυτές τις δουλεύαμε θα είχε ανέβει το ΑΕΠ της χώρας κατά υπολογίσιμο ποσοστό- που είσαι Αντώνη να κλέψεις ιδέες)

Εντάξει, στην αρχή τα ριάλιτι ήταν κάτι το διαφορετικό και αν δεν ξέρεις πως να κρίνεις κλπ. Όλοι είδαμε λίγο, είναι κ η κλειδαρότρυπα που εξιτάρει ίσως, λίγο η βαρεμάρα, λίγο ότι όλοι αυτά βλέπουν, άντε να συμμετέχεις σε συζήτηση αν δε βλέπεις κι εσύ, αλλά...

Αλλά πλέον τα ελαφρυντικά τέλος. Νομίζω πως τα συμπεράσματά μας εδώ και χρόνια τα βγάλαμε και όσοι από εμάς είμαστε ενήλικες μπορούμε να έχουμε γνώμη και μάλιστα καλά τεκμηριωμένη. Για να πω την αλήθεια, από την αρχή βαρετά μου φαίνονταν και δύσκολο να αλλάξω τώρα. Συγγνώμη Άσπα μου και λοιπά αστεράκια και αστεροειδείς.

Το λέει και η Eva που είναι idol με πολλούς followers: "τα ριάλιτιζ βλακαίνουν και τον πιο συγκροτημένο"

Φιλικά,
danikos


ΥΓ. Η φωτό από τη συλλογή μου, πειραγμένη για λίγο εφέ

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Radeln im Stadtpark

Ποδήλατο στο δημοτικό πάρκο λοιπόν. Ωραία μέρα προχτές, έβγαλα και μερικές φωτό με το κινητό. Καλό βράδυ σε όλους!























Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Πφφφ και φύγαμε


Διαδρομή ΚΤΕΛ-Κέντρο. Πρώτη φορά βλέπω τόσες άγνωστες σε μένα στάσεις. Και τι ονόματα. Η φωνή ανακοινώνει κάθε φορά την επόμενη. Ελληνικά- αγγλικά. Χωρίς απορία. Εγώ όμως απορώ. Και κάθε λίγο, προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα, επικυρώνετε τα εισιτήριά σας, συχνοί έλεγχοι. Δεν μου έτυχε κανένας. Ζέστη έξω. Μέσα κάτι γίνεται. Πφφφ ανοιγοκλείνει η πόρτα. Μπαίνουν και βγαίνουν διάφορες φυλές. Χτύπησα το εισιτήριο; Το χτύπησα. Πφφφ ανοίγει πάλι. Έφτασα. Κατεβαίνω και περιμένω το επόμενο, την ανταπόκριση που λένε στο αεροδρόμιο. Είμαι δικαστήρια. Καλοντυμένες δικηγορίνες και δικηγόροι στη στάση. Και όλες οι υπόλοιπες φυλές της πόλης. Περιμένω και περιμένουν. Μπαίνουν στο επόμενο, το μεθεπόμενο. Εγώ περιμένω ακόμα. Που είναι το δικό μου; Κοιτάζω το φωτεινό πίνακα με τα επόμενα. Άφαντο. Λες να μην έχει σήμερα; Τελικά έρχεται βιαστικό και απροειδοποίητο. Εδώ είμαστε. Ανεβάζω την βαλίτσα και τον εαυτό μου και πφφφ κλείνουν οι πόρτες. Φεύγει. Από τη ζέστη πάλι στο κρύο. Σκωτσέζικο ντους. Γνωστές στάσεις τώρα. Η φωνή ατάραχη συνεχίζει να ανακοινώνει. Επόμενη στάση. Next stop. Προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα, επικυρώνετε τα εισιτήριά σας, συχνοί έλεγχοι. Δε μου τυχαίνει κανένας. Έφτασα; Έφτασα. Πφφφ.

Πέντε μέρες μετά και με δέρμα δυο τόνους πιο σοκολατί μπαίνω πάλι στο αστικό. Αντίθετη διαδρομή. Τώρα για ΟΣΕ όμως, καλύτερα, σκέφτομαι. Κάνεις και βόλτες πέρα δώθε αν βαρεθείς στη διαδρομή. Νατη πάλι η φωνή, τα λέει πιο γρήγορα σήμερα; Ιδέα μου θα είναι. Επόμενη στάση, εισιτήρια, προσωπικά αντικείμενα και πάλι από την αρχή. Συχνοί έλεγχοι. Χμ. Το κλιματιστικό βογκάει αλλά ακόμα αποδίδει. Τα πλαστικά τρίζουν λίγο. Πολλή κίνηση σήμερα. Και τα φανάρια όλα κόκκινα. Οκ για τους πεζούς πράσινα. Αλλά εγώ είμαι στο αστικό και θέλω να φτάσω εγκαίρως. Χλωμό. Οι πόρτες ανοιγοκλείνουν. Πφφφ. Ο κόσμος ανεβοκατεβαίνει. Βλέπω το σταθμό. Δέκα λεπτά μετά φτάνω. Βλέπω το πρόσωπό μου στο τζάμι. Θέλω ξύρισμα. Η πόρτα ανοίγει. Πφφφ και φύγαμε. Ο απολογισμός θετικός όμως πάντα. Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι!




Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Κουνούπια...


Κυριακή πρωί… Ξυπνάς και βλέπεις το ρολόι… Μόλις 10:45... Είναι που θα σηκωνόσουν αξημέρωτα να διαβάσεις τα πάντα όλα σήμερα!! Και όχι μόνο αυτό, τα χέρια σου ξύνουν με μανία, ήδη από το χουζούρι,  τα πόδια σου και τα μπράτσα σου  και τη ράχη σου και την κοιλιά σου εναλλάξ! Σηκώνεσαι στον καθρέφτη και μετράς μόλις 20 κνησμώδεις βλατίδες... 

Και όλα αυτά γιατί αποφάσισες χθες βράδυ να πας μια βόλτα με αγαπημένους φίλους by the sea! Και εκεί που νόμιζες πως βιώνεις τη χαρά της ανθρώπινης επικοινωνίας, η Όλυ ανοίγει το βήμα και βρίσκεις ξαφνικά τον εαυτό σου να μιλάει στο βρόντο έξω από το Kitchen Bar…Είχε μπανίσει ένα ωραίο άδειο "παγκακιοειδές" όπου θα μπορούσαμε να αράξουμε και να απολαύσουμε τη θέα... ‘Όταν οι λοιποί συνειδητοποιήσαμε τι είχε στο μυαλό της, η Εύα ετοιμάστηκε να πετάξει την τσάντα της για να το πιάσει αλλά ευτυχώς τη συγκρατήσαμε, ουφ!! Θέαμα θα γινόμασταν…Καθίσαμε και με έκπληξη συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχε εκεί πάνω ένα αγνώστου προέλευσης υγρό που τράβηξε για λίγα λεπτά την προσοχή μας μέχρι τη στιγμή που ο ένας μετά τον άλλο αρχίσαμε να ξυνόμαστε… Ύποπτα πράγματα συμβαίνουν, σκεφτήκαμε και περίεργα… Παραβλέψαμε το συμβάν για να μη χαλάσουμε τη στιγμή αλλά οι άνανδρες επιθέσεις από τα αφιλότιμα κουνούπια συνεχίστηκαν και έτσι πήραμε δρόμο...Είχαμε όλοι συνειδητοποιήσει ότι ο δάκτυλος του Καμμένου κρυβόταν πίσω από όλα αυτά!!

Μπορεί να βιώσαμε μια μικρή ήττα αλλά δε θα υποκύψουμε!!Θα πάρουμε Autan!

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Τσαφ τσουφ


Αυτό το τσιγάρο που καίει είναι το τελευταίο
τα μάτια σου κλείσε δεν θέλω να δεις ότι κλαίω
γιατί είναι μοιραίο να φύγω 
σε λίγο σε λίγο σε λίγο

Σφυρίζει το τρένο, δακρύζουνε μάτια
Ματώνουν ψυχές, ραγίζουν καρδιές

Τα τρένα που φτιαχτήκανε γι`αντίο
πώς μοιάζουν ταξιδιώτικα πουλιά
που φεύγουν όταν έρχεται το κρύο
παλιά μου τρένα φθινοπωρινά.

Τα τρένα που φύγαν
αγάπες μού πήρανε.
Αγάπες και κλαίνε,
ποια μοίρα τις μοίρανε

Στις ράγες κυλάνε, ανθρώπινα κύματα
φιλιά και μαντίλια χαμόγελα βήματα 
βαλίτσες μπαγκάζια 
δυο μάτια γαλάζια στο ίδιο το τρένο
μαζί ταξιδέψαμε στο ίδιο βαγόνι τη γη αγναντέψαμε.

Το τρένο φεύγει στις οχτώ
ταξίδι για την Κατερίνη
Νοέμβρης μήνας δε θα μείνει

Μα τούτο το βράδυ
 αγάπη μου 
το λυπημένο
Θα φύγεις θα φύγω θ’ αλλάξουμε τρένο.

Μέσα στο τρένο Γερμανίας - Αθηνών,
στην τρίτη θέση, σε μιαν άκρη καθισμένος,
αφήνω πίσω μου το μαύρο παρελθόν
και φεύγω στ' άγνωστο, φτωχός κι αδικημένος.

Τα τζάμια τα θολά
στα τρένα τα παλιά
πώς κρύβουνε δυο μάτια βουρκωμένα.

Δώς μου χέρι να πιαστώ
να πιαστώ, να κρατηθώ,
ένα γέλιο, μια ματιά
κι ανασταίνετ' η καρδιά.

Τα τρένα σφυρίζουν ανθρώπους ενώνουν, ανθρώπους χωρίζουν
σφυρίζουν στην νύχτα και φεύγουν 
τα τρένα, για ‘σένα η ελπίδα, το δάκρυ για ‘μένα

Φεύγει το τρένο και σφυρίζει συνεχώς,
σαν μοιρολόι, σαν τραγούδι πονεμένο,
γιατί, μανούλα μου, με γέννησες φτωχό,
γιατί να ζήσω μακριά, σε τόπο ξένο

Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο
Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο
αγκάλιασέ με φίλησέ με 
μέσα στα χέρια σου τα δυο φυλάκισέ με

Το τρένο φεύγει στις οχτώ
μα εσύ μονάχος σου έχεις μείνει
σκοπιά φυλάς στην Κατερίνη
μεσ' στην ομίχλη πέντε οχτώ
μεσ' στην ομίχλη πέντε οχτώ
μαχαίρι στη καρδιά σου εγίνει
σκοπιά φυλάς στην Κατερίνη

Πάει έφυγε το τρένο, έφυγες κι εσύ
σταλαγματιά χρυσή
πάει χάθηκε το τρένο, χάθηκες κι εσύ
σε γαλανό νησί


Μουσικό compilation, χωρίς λόγο και αιτία.
Ακούστηκαν (Τίτλος - Ερμηνεία // Μουσική):

Πάει έφυγε το τρένο - Ν. Μούσχουρη// Μ. Χατζιδάκις
Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο - Δ. Μητροπάνος // Τ. Μουσαφίρης
Τα τρένα που φύγαν - Β. Μοσχολιού // Στ. Ξαρχάκος
Τα τρένα σφυρίζουν - Κ. Μπελίντα
Το τρένο Γερμανίας - Αθηνών - Στ. Καζατζίδης // Στ. Καζατζίδης
Τα τρένα - Μ. Μητσιάς // Σπ. Ρασσιάς
Σφυριζει το τρενο - Μπ. Τσετινης, Λ. Διαμαντη // Γ. Μητσάκης
Το τρένο φεύγει στις οχτώ - Μ. Δημητριάδη // Μ. Θεοδωράκης

Η φωτό, κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός Mainz Γερμανίας




Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Φουστανέλα 2012


Σάλο προκάλεσε η εμφάνιση νέων με μπλουζάκι You make me want your STD με αφορμή τους πανηγυρισμούς για την θριαμβευτική πρόκριση της Ελλάδας στον τελικό της Γιουροβίζιον. Στην ερώτηση πως αντιλαμβάνεστε τη φετινή μας συμμετοχή στο διαγωνισμό τραγουδιού, οι ηλικίες 16-24 δήλωσαν πως η συμμετοχή της Ελευθερίας Ελευθερίου θα τονώσει τον τουρισμό το φετινό καλοκαίρι και θα αποκαταστήσει τη φήμη της Ελλάδας ως χώρα που εκκόλαψε το greek kamaki, μέσα από τσιφτετέλο-ποπ μουσική.

Μέσα στο ντελίριο της πρόκρισης μάλιστα, δε δίστασαν να μιλήσουν για επισφράγιση της παραμονής της χώρας μας στο ευρώ μετά την εξασφάλιση μια θέσης στον τελικό.

Τέλος, ας κλείσουμε με ένα τραγούδι το οποίο παρά τους ελληνικούς στίχους, αποπνέει ένα διεθνή και παράλληλα αλκοολικό χαρακτήρα.
Το τραγούδι αυτό πιστεύουμε, no offence Ελευθερία, πως ακόμη και σήμερα θα μπορούσε να μας εκπροσωπήσει σε βαθμό που θα καθιέρωνε την ετήσια διοργάνωση του διαγωνισμού στη χώρα με βαθμολογικές ανακοίνωσεις από τα μέλη της τρόικας, συνεχίζοντας την multilingual παράδοση του Αλέξη Κωστάλα.

http://youtu.be/HQZKsBhIYA0

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Ρίκοκο

Σήμερα έφαγα μετά από πολύ καιρό βερύκοκα 
Τι νόστιμο φρούτο!
Φάτε και θα με θυμηθείτε
Θυμήθηκα και εγώ το τραγουδάκι

...

Χειλάκι πετροκέρασο
και μάγουλο βερύκοκο
ρίκο ρίκο ρίκοκο
ρίκοκο ρίκοκο
ρίκο ρίκο ρίκοκο
ρίκο ρίκοκο

[Ρίκοκο]
Συνθέτης: Τ. Μωράκης
Στιχουργός: Γ. Γιαννακόπουλος

Μμμ, νόστιμο!

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Παρακαλώ περάστε

Κάνεις ποδήλατο στο δρόμο,
φτάνεις στη διασταύρωση,
ένα αυτοκίνητο πλησιάζει από την άλλη μεριά,
κόβεις ταχύτητα,
σταματάει,
κάνει νεύμα,
χαμογελάς,
χαμογελάει,
περνάς,
ευχαριστώ,
συνεχίζετε.

Υπάρχει κάτι πιο σέξι από την ευγένεια στην καθημερινότητα;
(οκ μάλλον ναι, αλλά το νόημα το πιάνετε)

Καλά να περνάτε καλά μου τέρατα :)


για σήμερα σας έχω Pink Martini!



Hang on little tomato

(...)

Somebody told me, I don't know who
Whenever you are sad and blue
And you're feelin' all alone and left behind
Just take a look inside and you will find

You gotta hold on, hold on through the night
Hang on, things will be all right
Even when it's dark
And not a bit of sparkling
Sing-song sunshine from above
Spreading rays of sunny love

(...)

And so I hold on to his advice
When change is hard and not so nice
You listen to your heart the whole night through
Your sunny someday will come one day soon to you

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Ο Kerouac συμβουλεύει

Ο Τζακ Κέρουακ, Αμερικανός ποιητής και συγγραφέας, βασικός εκπρόσωπος της γενιάς των μπιτ (βλέπε επίσης Άλαν Γκινσμπεργκ, Ουίλιαμ Μπάροουζ) έγραψε μια λίστα 30 σημείων με τίτλο "Belief and Technique for Modern Prose ".















Μια επιλογή των τοπ-5 ακολουθεί, αφιερωμένη σε όσους μας διαβάζουν, με αφορμή τη γιορτή της φίλης μας :-)

3. Προσπάθησε να μη μεθύσεις έξω από το σπίτι σου
4. Να είσαι ερωτευμένος με τη ζωή σου
13. Μην έχεις λογοτεχνικές, συντακτικές και γραμματικές αναστολές
19. Να αποδέχεσαι την απώλεια για πάντα
25. Γράψε έτσι ώστε να μπορεί ο κόσμος να διαβάσει και να δει την ακριβή εικόνα σου γι' αυτόν

Καλή σας βδομάδα
και ολίγη "Λόλα", Μαραβέγια δε σας έχω ξαναβάλει ε;


πιο χαμηλά Λόλα
πιο χαμηλά Λόλα
μαζί σου κι άλλο πέφτω χαμηλά


Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Μάθημα γερμανικών 1 - Πάνω από τα σύννεφα

Πιστοί στο μορφωτικό χαρακτήρα αυτού του μπλογκ, σας παρουσιάζω σήμερα (σε δική μου μετάφραση) μια μεγάλη επιτυχία της δεκαετίας το '70 στη Γερμανία: Über den Wolken (Πάνω απ' τα σύννεφα)
















Αέρας Βορειοανατολικός, διάδρομος μηδέν-τρια 
ακούω ως εδώ τις μηχανές 
Περνά δίπλα μου σα βέλος
και βουίζουν τα αυτιά μου 
Τρέμει η υγρή άσφαλτος
σαν πέπλο σκόνης πέφτει η βροχή
Μέχρι που απογειώνεται και πετά
κόντρα στον ήλιο


Πάνω απ' τα σύννεφα
δε θα γνωρίζει σύνορα η ελευθερία
Όλες οι αγωνίες, όλες οι έγνοιες
λένε
μένουν από κάτω κρυμμένες
Και έτσι
γίνονται όσα μας φαίνονται μεγάλα και σημαντικά
μεμιάς ασήμαντα και μικρά


Το παρακολουθώ ώρα ενώ απομακρύνεται
το βλέπω να σκαρφαλώνει στα σύννεφα
μέχρι που τα φώτα σιγά σιγά
χάνονται στη μουντάδα της βροχής
Τα μάτια μου ήδη
έχασαν κάθε απειροελάχιστη κουκίδα
Το μόνο που ακούγεται μονότονα από μακριά
είναι το βουητό των μηχανών


Πάνω απ' τα σύννεφα
δε θα γνωρίζει σύνορα η ελευθερία
Όλες οι αγωνίες, όλες οι έγνοιες
λένε
μένουν από κάτω κρυμμένες
Και έτσι
γίνονται όσα μας φαίνονται μεγάλα και σημαντικά
μεμιάς ασήμαντα και μικρά



Ύστερα ησυχάζουν όλα και φεύγω
η βροχή ποτίζει το μπουφάν μου
Κάποιος ετοιμάζει καφέ
στον πύργο ελέγχου
Στις λακούβες λιμνάζει η βενζίνη
γυαλίζει σαν το ουράνιο τόξο
και τα σύννεφα καθρεφτίζονται εκεί μέσα
Πόσο θα'θελα να είχα πετάξει κι εγώ μαζί


Πάνω απ' τα σύννεφα
δε θα γνωρίζει σύνορα η ελευθερία
Όλες οι αγωνίες, όλες οι έγνοιες
λένε
μένουν από κάτω κρυμμένες
Και έτσι
γίνονται όσα μας φαίνονται μεγάλα και σημαντικά
μεμιάς ασήμαντα και μικρά



Ο Reinhard Mey μιλάει σ'αυτό για τη μεγάλη του αγάπη, τα αεροπλάνα. Έχει δίπλωμα πιλότου σε μονοθέσιο αν δε κάνω λάθος. Φυσικά στο γερμανικό ο στίχος αποδίδει καλύτερα :-)


Την επόμενη φορά που θα το ακούσετε σε πάρτι στη Γερμανία, θα ξέρετε τουλάχιστον τι λέει!


στο youtube μια εκτέλεση του 2006 και εδώ ο αυθεντικός στίχος
Καλό βράδυ :)




Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Και το 2012 πάλι τα ίδια...

Κάθε φορά αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν δεν έκανα τον μικρό εκείνο ελιγμό…

Θα ήταν ψέμα αν έλεγα πως δεν μπαίνω στον πειρασμό να μείνω ακίνητη, έτσι για να δω τι θα γίνει. Τελικά όμως κάνω πίσω… Για να γλιτώσω την καζούρα στο νοσοκομείο που θα με πάνε, όταν κάποιο από αυτά θα μου καρφωθεί στο δόξα πατρί…

Περιστέρια! Πουλιά «σαΐνια» ή μήπως ένα ακόμα όπλο στα χέρια του καμμένου; Σε μια συναδελφική σχέση καταστροφής με τις κάρυες που για χρόνια χτυπούσαν το μικρό και απροστάτευτο αυγό…

(Κι αν ένα δάκρυ κυλά στα μάγουλά σου αδέκαστε… να σκέφτεσαι ότι όποιος κι αν το ’χει, το αγαπά και το προστατεύει!!)


Τα βλέπεις;

Δεν είναι ένα και δύο… Κοπάδια ολόκληρα!!!




Έτοιμα για επίθεση!!!




Και αφού κάνουν τις βρωμοδουλειές τους μαζεύονται και τα κουτσομπολεύουν!!




Κάποια ξεμοναχιάζονται…



Κάποια δεν χάνουν ποτέ το ιδιαίτερο προσωπικό τους στυλ…



Κάποια κάνουν παρέα με άλλα παιδάκια και στηρίζουν τη διαφορετικότητα…



Κάποια έχουν πρακτική αξία ακόμα και σήμερα…(για να επικοινωνεί η Ν μαζί μας όταν έρχεται Ελλάδα)



Να προσέχετε λοιπόν...Μπορεί να είναι ύπουλα!!!
Μπορεί όμως να είναι και καλά, γι'αυτό να τα ταΐζετε!!! :)

Και ένα νανούρισμα για σένα Κατ, γιατί στο έχω τάξει!!! ;)

http://www.youtube.com/watch?v=eAKq1AnHtX8






Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Χάπι νιού γίαρ

2012 λοιπόν... Ποιος το περίμενε, τα καταφέραμε όμως ως εδώ. Και το ταξίδι συνεχίζεται...

Πως περάσατε τα Χριστούγεννα; 
Εγώ είχα ένα βασικό στόχο, να στολίσω έλατο στο νέο σπίτι. Και παραλίγο να μην τα καταφέρω. Είναι καμιά φορά ο φαύλος κύκλος της καθημερινότητας με τη δουλειά και όλο αυτό το τρέξιμο που σου δένουν τα χέρια και πας να πνιγείς (σε μια κουταλιά νερό). Έτσι κ εγώ, είχα πάρει την απόφαση, αλλά δυσκολευόμουν στην υλοποίηση. Και φτάσαμε μια βδομάδα πριν τα Χριστούγεννα και το σπίτι ζητούσε απελπισμένα μια χριστουγεννιάτικη νότα. 
Στο τέλος, happy end. To έλατο, γόνος της οικογένειας Abies nordmanniana στέκεται περήφανο  δίπλα μου κλείνοντας περίπου 3 βδομάδες στο φιλόξενο διαμέρισμά μου (τώρα βέβαια πρέπει μάλλον να το μαζέψω, αλλά ήθελα να το χαρώ για τα καλά).

Τι να σας ευχηθώ για το 2012; Ο καθένας έχει τους στόχους και τα σχέδιά του και ελπίζω να είμαστε καλά (υγεία!) και να τα πετύχουμε. Εξάλλου το νέο έτος δίνει και επίσημα την αφορμή για μια νέα αρχή, για να αλλάξουμε ό,τι δε μας αρέσει και να γίνουμε καλύτεροι.

Καλή χρονιά σε όλους!