Κουνούπια...

Κυριακή πρωί… Ξυπνάς και βλέπεις το ρολόι… Μόλις 10:45... Είναι που θα σηκωνόσουν αξημέρωτα να διαβάσεις τα πάντα όλα σήμερα!! Και όχι μόνο αυτό, τα χέρια σου ξύνουν με μανία, ήδη από το χουζούρι,  τα πόδια σου και τα μπράτσα σου  και τη ράχη σου και την κοιλιά σου εναλλάξ! Σηκώνεσαι στον καθρέφτη και μετράς μόλις 20 κνησμώδεις βλατίδες... 

Και όλα αυτά γιατί αποφάσισες χθες βράδυ να πας μια βόλτα με αγαπημένους φίλους by the sea! Και εκεί που νόμιζες πως βιώνεις τη χαρά της ανθρώπινης επικοινωνίας, η Όλυ ανοίγει το βήμα και βρίσκεις ξαφνικά τον εαυτό σου να μιλάει στο βρόντο έξω από το Kitchen Bar…Είχε μπανίσει ένα ωραίο άδειο "παγκακιοειδές" όπου θα μπορούσαμε να αράξουμε και να απολαύσουμε τη θέα... ‘Όταν οι λοιποί συνειδητοποιήσαμε τι είχε στο μυαλό της, η Εύα ετοιμάστηκε να πετάξει την τσάντα της για να το πιάσει αλλά ευτυχώς τη συγκρατήσαμε, ουφ!! Θέαμα θα γινόμασταν…Καθίσαμε και με έκπληξη συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχε εκεί πάνω ένα αγνώστου προέλευσης υγρό που τράβηξε για λίγα λεπτά την προσοχή μας μέχρι τη στιγμή που ο ένας μετά τον άλλο αρχίσαμε να ξυνόμαστε… Ύποπτα πράγματα συμβαίνουν, σκεφτήκαμε και περίεργα… Παραβλέψαμε το συμβάν για να μη χαλάσουμε τη στιγμή αλλά οι άνανδρες επιθέσεις από τα αφιλότιμα κουνούπια συνεχίστηκαν και έτσι πήραμε δρόμο...Είχαμε όλοι συνειδητοποιήσει ότι ο δάκτυλος του Καμμένου κρυβόταν πίσω από όλα αυτά!!

Μπορεί να βιώσαμε μια μικρή ήττα αλλά δε θα υποκύψουμε!!Θα πάρουμε Autan!

Τσαφ τσουφ

Αυτό το τσιγάρο που καίει είναι το τελευταίο

τα μάτια σου κλείσε δεν θέλω να δεις ότι κλαίω

γιατί είναι μοιραίο να φύγω 

σε λίγο σε λίγο σε λίγο

Σφυρίζει το τρένο, δακρύζουνε μάτια

Ματώνουν ψυχές, ραγίζουν καρδιές

Τα τρένα που φτιαχτήκανε γι`αντίο

πώς μοιάζουν ταξιδιώτικα πουλιά

που φεύγουν όταν έρχεται το κρύο

παλιά μου τρένα φθινοπωρινά.

Τα τρένα που φύγαν

αγάπες μού πήρανε.

Αγάπες και κλαίνε,

ποια μοίρα τις μοίρανε

Στις ράγες κυλάνε, ανθρώπινα κύματα

φιλιά και μαντίλια χαμόγελα βήματα 

βαλίτσες μπαγκάζια 

δυο μάτια γαλάζια στο ίδιο το τρένο

μαζί ταξιδέψαμε στο ίδιο βαγόνι τη γη αγναντέψαμε.

Το τρένο φεύγει στις οχτώ

ταξίδι για την Κατερίνη

Νοέμβρης μήνας δε θα μείνει

Μα τούτο το βράδυ

 αγάπη μου 

το λυπημένο

Θα φύγεις θα φύγω θ’ αλλάξουμε τρένο.

Μέσα στο τρένο Γερμανίας - Αθηνών,

στην τρίτη θέση, σε μιαν άκρη καθισμένος,

αφήνω πίσω μου το μαύρο παρελθόν

και φεύγω στ' άγνωστο, φτωχός κι αδικημένος.

Τα τζάμια τα θολά

στα τρένα τα παλιά

πώς κρύβουνε δυο μάτια βουρκωμένα.

Δώς μου χέρι να πιαστώ

να πιαστώ, να κρατηθώ,

ένα γέλιο, μια ματιά

κι ανασταίνετ' η καρδιά.

Τα τρένα σφυρίζουν ανθρώπους ενώνουν, ανθρώπους χωρίζουν

σφυρίζουν στην νύχτα και φεύγουν 

τα τρένα, για ‘σένα η ελπίδα, το δάκρυ για ‘μένα

Φεύγει το τρένο και σφυρίζει συνεχώς,

σαν μοιρολόι, σαν τραγούδι πονεμένο,

γιατί, μανούλα μου, με γέννησες φτωχό,

γιατί να ζήσω μακριά, σε τόπο ξένο

Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο

Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο

αγκάλιασέ με φίλησέ με 

μέσα στα χέρια σου τα δυο φυλάκισέ με

Το τρένο φεύγει στις οχτώ

μα εσύ μονάχος σου έχεις μείνει

σκοπιά φυλάς στην Κατερίνη

μεσ' στην ομίχλη πέντε οχτώ

μεσ' στην ομίχλη πέντε οχτώ

μαχαίρι στη καρδιά σου εγίνει

σκοπιά φυλάς στην Κατερίνη

Πάει έφυγε το τρένο, έφυγες κι εσύ

σταλαγματιά χρυσή

πάει χάθηκε το τρένο, χάθηκες κι εσύ

σε γαλανό νησί

Μουσικό compilation, χωρίς λόγο και αιτία.

Ακούστηκαν (Τίτλος - Ερμηνεία // Μουσική):

Πάει έφυγε το τρένο - Ν. Μούσχουρη// Μ. Χατζιδάκις

Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο - Δ. Μητροπάνος // Τ. Μουσαφίρης

Τα τρένα που φύγαν - Β. Μοσχολιού // Στ. Ξαρχάκος

Τα τρένα σφυρίζουν - Κ. Μπελίντα

Το τρένο Γερμανίας - Αθηνών - Στ. Καζατζίδης // Στ. Καζατζίδης

Τα τρένα - Μ. Μητσιάς // Σπ. Ρασσιάς

Σφυριζει το τρενο - Μπ. Τσετινης, Λ. Διαμαντη // Γ. Μητσάκης

Το τρένο φεύγει στις οχτώ - Μ. Δημητριάδη // Μ. Θεοδωράκης

Η φωτό, κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός Mainz Γερμανίας