"τα ριάλιτιζ βλακαίνουν και τον πιο συγκροτημένο"

Αυτό μου γράφει η γνωστή μπλόγκερ φίλη μας Eva και για να είναι σε εισαγωγικά, κάπου θα το διάβασε.
Ε λοιπόν, έχει δίκιο, όποιος και να το είπε. Αφορμή μια καταχώρηση του Άρη των "μικροπραγμάτων" της lifo.gr (δες εδώ). 

Πόσος κόσμος και για πόσες ώρες έχει ασχοληθεί με όλους αυτούς τους αστέρες τα τελευταία χρόνια... (Κάτι μου λέει ότι αν τις ώρες αυτές τις δουλεύαμε θα είχε ανέβει το ΑΕΠ της χώρας κατά υπολογίσιμο ποσοστό- που είσαι Αντώνη να κλέψεις ιδέες)

Εντάξει, στην αρχή τα ριάλιτι ήταν κάτι το διαφορετικό και αν δεν ξέρεις πως να κρίνεις κλπ. Όλοι είδαμε λίγο, είναι κ η κλειδαρότρυπα που εξιτάρει ίσως, λίγο η βαρεμάρα, λίγο ότι όλοι αυτά βλέπουν, άντε να συμμετέχεις σε συζήτηση αν δε βλέπεις κι εσύ, αλλά...

Αλλά πλέον τα ελαφρυντικά τέλος. Νομίζω πως τα συμπεράσματά μας εδώ και χρόνια τα βγάλαμε και όσοι από εμάς είμαστε ενήλικες μπορούμε να έχουμε γνώμη και μάλιστα καλά τεκμηριωμένη. Για να πω την αλήθεια, από την αρχή βαρετά μου φαίνονταν και δύσκολο να αλλάξω τώρα. Συγγνώμη Άσπα μου και λοιπά αστεράκια και αστεροειδείς.

Το λέει και η Eva που είναι idol με πολλούς followers: "τα ριάλιτιζ βλακαίνουν και τον πιο συγκροτημένο"

Φιλικά,
danikos

ΥΓ. Η φωτό από τη συλλογή μου, πειραγμένη για λίγο εφέ

Radeln im Stadtpark

Ποδήλατο στο δημοτικό πάρκο λοιπόν. Ωραία μέρα προχτές, έβγαλα και μερικές φωτό με το κινητό. Καλό βράδυ σε όλους!

Πφφφ και φύγαμε

Διαδρομή ΚΤΕΛ-Κέντρο. Πρώτη φορά βλέπω τόσες άγνωστες σε μένα στάσεις. Και τι ονόματα. Η φωνή ανακοινώνει κάθε φορά την επόμενη. Ελληνικά- αγγλικά. Χωρίς απορία. Εγώ όμως απορώ. Και κάθε λίγο, προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα, επικυρώνετε τα εισιτήριά σας, συχνοί έλεγχοι. Δεν μου έτυχε κανένας. Ζέστη έξω. Μέσα κάτι γίνεται. Πφφφ ανοιγοκλείνει η πόρτα. Μπαίνουν και βγαίνουν διάφορες φυλές. Χτύπησα το εισιτήριο; Το χτύπησα. Πφφφ ανοίγει πάλι. Έφτασα. Κατεβαίνω και περιμένω το επόμενο, την ανταπόκριση που λένε στο αεροδρόμιο. Είμαι δικαστήρια. Καλοντυμένες δικηγορίνες και δικηγόροι στη στάση. Και όλες οι υπόλοιπες φυλές της πόλης. Περιμένω και περιμένουν. Μπαίνουν στο επόμενο, το μεθεπόμενο. Εγώ περιμένω ακόμα. Που είναι το δικό μου; Κοιτάζω το φωτεινό πίνακα με τα επόμενα. Άφαντο. Λες να μην έχει σήμερα; Τελικά έρχεται βιαστικό και απροειδοποίητο. Εδώ είμαστε. Ανεβάζω την βαλίτσα και τον εαυτό μου και πφφφ κλείνουν οι πόρτες. Φεύγει. Από τη ζέστη πάλι στο κρύο. Σκωτσέζικο ντους. Γνωστές στάσεις τώρα. Η φωνή ατάραχη συνεχίζει να ανακοινώνει. Επόμενη στάση. Next stop. Προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα, επικυρώνετε τα εισιτήριά σας, συχνοί έλεγχοι. Δε μου τυχαίνει κανένας. Έφτασα; Έφτασα. Πφφφ.

Πέντε μέρες μετά και με δέρμα δυο τόνους πιο σοκολατί μπαίνω πάλι στο αστικό. Αντίθετη διαδρομή. Τώρα για ΟΣΕ όμως, καλύτερα, σκέφτομαι. Κάνεις και βόλτες πέρα δώθε αν βαρεθείς στη διαδρομή. Νατη πάλι η φωνή, τα λέει πιο γρήγορα σήμερα; Ιδέα μου θα είναι. Επόμενη στάση, εισιτήρια, προσωπικά αντικείμενα και πάλι από την αρχή. Συχνοί έλεγχοι. Χμ. Το κλιματιστικό βογκάει αλλά ακόμα αποδίδει. Τα πλαστικά τρίζουν λίγο. Πολλή κίνηση σήμερα. Και τα φανάρια όλα κόκκινα. Οκ για τους πεζούς πράσινα. Αλλά εγώ είμαι στο αστικό και θέλω να φτάσω εγκαίρως. Χλωμό. Οι πόρτες ανοιγοκλείνουν. Πφφφ. Ο κόσμος ανεβοκατεβαίνει. Βλέπω το σταθμό. Δέκα λεπτά μετά φτάνω. Βλέπω το πρόσωπό μου στο τζάμι. Θέλω ξύρισμα. Η πόρτα ανοίγει. Πφφφ και φύγαμε. Ο απολογισμός θετικός όμως πάντα. Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι!

Κουνούπια...

Κυριακή πρωί… Ξυπνάς και βλέπεις το ρολόι… Μόλις 10:45... Είναι που θα σηκωνόσουν αξημέρωτα να διαβάσεις τα πάντα όλα σήμερα!! Και όχι μόνο αυτό, τα χέρια σου ξύνουν με μανία, ήδη από το χουζούρι,  τα πόδια σου και τα μπράτσα σου  και τη ράχη σου και την κοιλιά σου εναλλάξ! Σηκώνεσαι στον καθρέφτη και μετράς μόλις 20 κνησμώδεις βλατίδες... 

Και όλα αυτά γιατί αποφάσισες χθες βράδυ να πας μια βόλτα με αγαπημένους φίλους by the sea! Και εκεί που νόμιζες πως βιώνεις τη χαρά της ανθρώπινης επικοινωνίας, η Όλυ ανοίγει το βήμα και βρίσκεις ξαφνικά τον εαυτό σου να μιλάει στο βρόντο έξω από το Kitchen Bar…Είχε μπανίσει ένα ωραίο άδειο "παγκακιοειδές" όπου θα μπορούσαμε να αράξουμε και να απολαύσουμε τη θέα... ‘Όταν οι λοιποί συνειδητοποιήσαμε τι είχε στο μυαλό της, η Εύα ετοιμάστηκε να πετάξει την τσάντα της για να το πιάσει αλλά ευτυχώς τη συγκρατήσαμε, ουφ!! Θέαμα θα γινόμασταν…Καθίσαμε και με έκπληξη συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχε εκεί πάνω ένα αγνώστου προέλευσης υγρό που τράβηξε για λίγα λεπτά την προσοχή μας μέχρι τη στιγμή που ο ένας μετά τον άλλο αρχίσαμε να ξυνόμαστε… Ύποπτα πράγματα συμβαίνουν, σκεφτήκαμε και περίεργα… Παραβλέψαμε το συμβάν για να μη χαλάσουμε τη στιγμή αλλά οι άνανδρες επιθέσεις από τα αφιλότιμα κουνούπια συνεχίστηκαν και έτσι πήραμε δρόμο...Είχαμε όλοι συνειδητοποιήσει ότι ο δάκτυλος του Καμμένου κρυβόταν πίσω από όλα αυτά!!

Μπορεί να βιώσαμε μια μικρή ήττα αλλά δε θα υποκύψουμε!!Θα πάρουμε Autan!

Τσαφ τσουφ

Αυτό το τσιγάρο που καίει είναι το τελευταίο

τα μάτια σου κλείσε δεν θέλω να δεις ότι κλαίω

γιατί είναι μοιραίο να φύγω 

σε λίγο σε λίγο σε λίγο

Σφυρίζει το τρένο, δακρύζουνε μάτια

Ματώνουν ψυχές, ραγίζουν καρδιές

Τα τρένα που φτιαχτήκανε γι`αντίο

πώς μοιάζουν ταξιδιώτικα πουλιά

που φεύγουν όταν έρχεται το κρύο

παλιά μου τρένα φθινοπωρινά.

Τα τρένα που φύγαν

αγάπες μού πήρανε.

Αγάπες και κλαίνε,

ποια μοίρα τις μοίρανε

Στις ράγες κυλάνε, ανθρώπινα κύματα

φιλιά και μαντίλια χαμόγελα βήματα 

βαλίτσες μπαγκάζια 

δυο μάτια γαλάζια στο ίδιο το τρένο

μαζί ταξιδέψαμε στο ίδιο βαγόνι τη γη αγναντέψαμε.

Το τρένο φεύγει στις οχτώ

ταξίδι για την Κατερίνη

Νοέμβρης μήνας δε θα μείνει

Μα τούτο το βράδυ

 αγάπη μου 

το λυπημένο

Θα φύγεις θα φύγω θ’ αλλάξουμε τρένο.

Μέσα στο τρένο Γερμανίας - Αθηνών,

στην τρίτη θέση, σε μιαν άκρη καθισμένος,

αφήνω πίσω μου το μαύρο παρελθόν

και φεύγω στ' άγνωστο, φτωχός κι αδικημένος.

Τα τζάμια τα θολά

στα τρένα τα παλιά

πώς κρύβουνε δυο μάτια βουρκωμένα.

Δώς μου χέρι να πιαστώ

να πιαστώ, να κρατηθώ,

ένα γέλιο, μια ματιά

κι ανασταίνετ' η καρδιά.

Τα τρένα σφυρίζουν ανθρώπους ενώνουν, ανθρώπους χωρίζουν

σφυρίζουν στην νύχτα και φεύγουν 

τα τρένα, για ‘σένα η ελπίδα, το δάκρυ για ‘μένα

Φεύγει το τρένο και σφυρίζει συνεχώς,

σαν μοιρολόι, σαν τραγούδι πονεμένο,

γιατί, μανούλα μου, με γέννησες φτωχό,

γιατί να ζήσω μακριά, σε τόπο ξένο

Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο

Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο

αγκάλιασέ με φίλησέ με 

μέσα στα χέρια σου τα δυο φυλάκισέ με

Το τρένο φεύγει στις οχτώ

μα εσύ μονάχος σου έχεις μείνει

σκοπιά φυλάς στην Κατερίνη

μεσ' στην ομίχλη πέντε οχτώ

μεσ' στην ομίχλη πέντε οχτώ

μαχαίρι στη καρδιά σου εγίνει

σκοπιά φυλάς στην Κατερίνη

Πάει έφυγε το τρένο, έφυγες κι εσύ

σταλαγματιά χρυσή

πάει χάθηκε το τρένο, χάθηκες κι εσύ

σε γαλανό νησί

Μουσικό compilation, χωρίς λόγο και αιτία.

Ακούστηκαν (Τίτλος - Ερμηνεία // Μουσική):

Πάει έφυγε το τρένο - Ν. Μούσχουρη// Μ. Χατζιδάκις

Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο - Δ. Μητροπάνος // Τ. Μουσαφίρης

Τα τρένα που φύγαν - Β. Μοσχολιού // Στ. Ξαρχάκος

Τα τρένα σφυρίζουν - Κ. Μπελίντα

Το τρένο Γερμανίας - Αθηνών - Στ. Καζατζίδης // Στ. Καζατζίδης

Τα τρένα - Μ. Μητσιάς // Σπ. Ρασσιάς

Σφυριζει το τρενο - Μπ. Τσετινης, Λ. Διαμαντη // Γ. Μητσάκης

Το τρένο φεύγει στις οχτώ - Μ. Δημητριάδη // Μ. Θεοδωράκης

Η φωτό, κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός Mainz Γερμανίας

Φουστανέλα 2012

Σάλο προκάλεσε η εμφάνιση νέων με μπλουζάκι You make me want your STD με αφορμή τους πανηγυρισμούς για την θριαμβευτική πρόκριση της Ελλάδας στον τελικό της Γιουροβίζιον. Στην ερώτηση πως αντιλαμβάνεστε τη φετινή μας συμμετοχή στο διαγωνισμό τραγουδιού, οι ηλικίες 16-24 δήλωσαν πως η συμμετοχή της Ελευθερίας Ελευθερίου θα τονώσει τον τουρισμό το φετινό καλοκαίρι και θα αποκαταστήσει τη φήμη της Ελλάδας ως χώρα που εκκόλαψε το greek kamaki, μέσα από τσιφτετέλο-ποπ μουσική.

Μέσα στο ντελίριο της πρόκρισης μάλιστα, δε δίστασαν να μιλήσουν για επισφράγιση της παραμονής της χώρας μας στο ευρώ μετά την εξασφάλιση μια θέσης στον τελικό.

Τέλος, ας κλείσουμε με ένα τραγούδι το οποίο παρά τους ελληνικούς στίχους, αποπνέει ένα διεθνή και παράλληλα αλκοολικό χαρακτήρα.
Το τραγούδι αυτό πιστεύουμε, no offence Ελευθερία, πως ακόμη και σήμερα θα μπορούσε να μας εκπροσωπήσει σε βαθμό που θα καθιέρωνε την ετήσια διοργάνωση του διαγωνισμού στη χώρα με βαθμολογικές ανακοίνωσεις από τα μέλη της τρόικας, συνεχίζοντας την multilingual παράδοση του Αλέξη Κωστάλα.

http://youtu.be/HQZKsBhIYA0

Ρίκοκο

Σήμερα έφαγα μετά από πολύ καιρό βερύκοκα 

Τι νόστιμο φρούτο!

Φάτε και θα με θυμηθείτε

Θυμήθηκα και εγώ το τραγουδάκι

...

Χειλάκι πετροκέρασο
και μάγουλο βερύκοκο
ρίκο ρίκο ρίκοκο
ρίκοκο ρίκοκο
ρίκο ρίκο ρίκοκο
ρίκο ρίκοκο

[Ρίκοκο]

Συνθέτης: Τ. Μωράκης

Στιχουργός: Γ. Γιαννακόπουλος

Μμμ, νόστιμο!