Νόμπελ ιατρικής (τουλάχιστον) στον άνθρωπο που θα καταφέρει να αποθηκεύει τον ύπνο, χωρίς να μας βαραίνει με πονοκεφάλους, κακοκεφιά για ό,τι κι αν γίνεται - να μας μετατρέπει σ'αυτόν τον ανευχαρίστητο κι αχάριστο γείτονα που αποφεύγουμε και λυπούμαστε βρε παιδί μου. Για τα συμπτώματα ενοχής ασχολούνται ήδη πολλές ομάδες, άλλο Νόμπελ θα 'ναι αυτό. Ύπνος πακέτο: όποτε μπορείς κοιμάσαι, όποτε δεν μπορείς θα παίρνεις απ'το στοκ.
Όνειρο απατηλό και περιττό.
Ίσως κάτι τέτοιο να λέγανε και σε ΄κείνες τις παλιές εποχές που 'ταν αγεφύρωτες οι αποστάσεις κι ο κόσμος προσμονούσε καθημερινά τον ταχυδρόμο.
"Μακάρι να σ'είχα κοντά μου" γιατί μάτια που δε βλέπονται, γρήγορα απ'άλλα μάτια λησμονιούνται.
[φώτο - έρχεται - μήνυμα ταχυδρόμου στην πόρτα μου]
Μέχρι που βλέπω τη προσφορά για τα αεροπορικά εισιτήρια και λέω τόσο κοντά είμαστε πια - ένα κλικ μακριά - και τόσο μακριά (αγαπώ τη ρουτίνα μου λίγο παραπάνω από 'σένα).
Με τρόμαξε και πάλι απόψε το να ξενυχτάς για μερόνυκτα και την τελευταία μέρα να 'σαι ένα περιπλανώμενο ζόμπι.
Και τώρα έλα καρδιά μου να σε φτιάξω και να σου δώσω ότι κρατά το χέρι μου, μια αγκαλιά.
Τί ειναι όνειρο και τί είναι πραγματικότητα. Πότε κοιμάσαι και πότε είσαι ξύπνιος. Προτείνω νόμπελ σε αυτόν που θα μας τα διαχωρίσει. Guter start.
ΑπάντησηΔιαγραφή