Σπαγγέτι με κιμά

11.45-15.00: Σπαγγέτι με κιμά ή με σάλτσα ντομάτας, σαλάτα και φρούτο

Πόσες Δευτέρες της ζωής μου έχω περάσει με το σπαγγέτι της φοιτητικής λέσχης; Το θυμήθηκα σήμερα βλέποντας τυχαία στο internet το μενού- ίδιο και απαράλαχτο στο πέρασμα των χρόνων.
 
Όλα στη ζωή είναι βέβαια θέμα σύγκρισης και καταστάσεων:
 
- Χάλια το φαγητό της λέσχης (Λέει αυτός που έχει "καλομάθει" στο σπιτικό)
- Ωραίο το κοτόπουλο (Αυτός που έχει τρελαθεί στο delivery)
- Πάλι φακές; (Αυτό το λέγαμε όλοι)  

Αλλά και πάλι, δυο γεύματα την ημέρα δωρεάν (ανεκτής ποιότητας) ως παροχή του πανεπιστημίου, είναι κάτι που σε κάποια φάση όλοι εκτιμήσαμε - ή θα εκτιμήσουμε. Σπάνια το βρίσκεις πλέον, ακόμα και στην Ελλάδα. By the way (που λέει και ο ποιητής), ακόμα και στα εξωτερικά, που πάντα πληρώνει ο φοιτητής το κατιτίς, η ποιότητα δεν είναι εξασφαλισμένη.
 
Κατά τα άλλα, αναμονές στην ουρά για φαγητό (η ουρά των φασολιών σημαντικά μικρότερη της ουράς του κρέατος- γιατί άραγε;- και φτάνοντας επιτέλους ένα βήμα πριν από τη μπριζόλα, βλέπεις και εκεί φασόλια!), ομαδικό χειροκρότημα σε κάθε πτώση πιάτου ή δίσκου, καμιά φορά κανταϊφι ή παγωτό (μεγάλες στιγμές).
 
Θα το πω, γιατί κάποτε πρέπει να αποκαθίσταται και η ιστορική αλήθεια σε αυτή τη χώρα:
"Ζήτω το σπαγγέτι της λέσχης"
 
Και καλή σας όρεξη!
 
(φωτό με τα μακαρόνια δεν είχα, βολευτείτε με τη διαδρομή προς τη λέσχη)